Miljanići se nijesu dokazali samo u oblasti medicine već su dali svoje predstavnike i u brojnim drugim oblastima nauke i tehnike.
PAVLE PETROV MILJANIĆ je rođen 7.09.1889.g. u Cetinju, gdje je završio osnovnu školu, sa odličnim uspjehom Nakon smrti oca Petra, a po preporuci knjaza Nikole, Pavle i Niko odlaze sa majkom u Švajcarsku gdje nastavljaju školovanje.Pavle je 1908.g. maturirao na tehničkom smjeru Ženevskog koledža.Studije tehnike je započeo u Lozani 1910.g. i nastavio u Parizu.Školovanje je prekinuo i zajedno sa bratom Nikom, učestvuje kao dobrovoljac u Prvom balkanskom ratu.Nakon povratka u Pariz, 1913.g.,nastavlja i završava studije 1914.g. i dobija diplomu mašinsko-elektrotehničkog inženjera.
Ponovo, sa bratom, kao dobrovoljac učestvuje u Prvom svjetskom ratu, u vojnoj bolnici i u Skoplju, a juna 1915. se vraća u Crnu Goru.
Kralj Nikola svu porodicu upućuje u Francusku, gdje Pavle nastavlja i uspješno završava studije na Visokoj elektrotehničkoj školi.
Krajem 1920.g. Pavle sa majkom i bratom dolazi u Beograd.jedno vrijeme radi u Direkciji državnih željeznica, nakon čega je biran za docenta na
Mašinsko-elektrotehničkom odsjeku Tehničkog fakulteta, gdje je 1933.g. izabran za vanrednog profesora.
Nakon početka rata,1941.g., Pavle sa svom porodicom odlazi u Vrnjačku banju, a onda, preko Sarajeva, u Crnu Goru. Nakon kraćeg boravka u Nikšiću,dolaze u Risan u bolnicu-Zadužbinu Vasa Ćukovića.
Dolaskom u rodne Dubočke i formiranjem bolnice, 1942.g., Pavle pomaže bratu Niku na zdravstvenom zbrinjavanju ranjenih i bolesnih i snažno se angažuje na patriotskom usmjeravanju naroda Crne Gore i Boke.
Bio je vijećnik prvog zasjedanja Zemaljskog antihašističkog vijeća Crne Gore i Boke 1943.g. u Kolašinu.Krajem aprila 1944.g., na osnivačkoj skupštini u Župi, izabran je za predsjednika obnovljenog Crvenog krsta Crne Gore i Boke.
Nakon rata nastavlja univerzitetsku karijeru, te je 1946.g.izabran za redovnog profesora, a potom za prodekana Tehničkog fakulteta.Više puta je biran za starješinu Elektrotehničkog odsjeka, a bio je prvi prodekan velike Tehničke škole i prvi upravnik Elektrotehničkog instituta SANU.
Profesor Pavle se posebno angažovao na afirmaciji i popularizaciji imena i djela Nikole Tesle i doprinio formiranju Instituta „Nikola
Tesla“ u Beogradu.
Autor je brojnih naučnih radova i nosilac najreferntnijih predratnih i poratnih priznanja i odlikovanja.
Umro je 1975.g. u Podgorici, a sahranjen na Novom groblju u Beogradu.